En als ik weg wil zijn, ga ik naar Vlaanderen
Even weg van Holland en Vlaanderen is dichtbij
En als ik vrij wil zijn, ga ik naar Vlaanderen
Ik voel mij zoveel lichter als ik Vlaanderen binnenrij (binnen rijden)
Even weg van alle dingen, die ik thuis vaak moet verdringen
Nieuwe dagen, nieuwe nachten, open voor het onverwachte
Ik voel m’ in Vlaandren zorgeloos, ik voel m’ in Vlaanderen vrij
En als ik lachen wil, ga ik naar Vlaanderen
Want ze lachen niet zo gauw, maar als ze lachen is dat echt
En als ik praten wil, ga ik naar Vlaanderen
Waar het laatste woord voorlopig nog door niemand is gezegd
Waar gesprekken altijd duren, tot de eerste morgenuren (morgend uren)
Waar ze eindloos kunnen drammen, waar de ruzie op kan vlammen
Waar de redetwist uiteindelijk bij het bier weer wordt beslecht
En als ik droevig voel, wil ik naar Vlaanderen
Omdat in Vlaanderen mijn droefheid niet of nauwelijks telt
En als ik heimwee heb, wil ik naar Vlaanderen
Omdat in Vlaanderen mijn heimwee ongemerkt versmelt
Met het eeuwenoud verlangen, dat in Vlaanderen is blijven hangen
In de dorpen, in de steden, met een rijk, maar zwaar verleden
Dat Brussel in zijn logboek niet of liever niet vermeldt
Ik verlang naar jou, dus kom naar Vlaanderen
Ik wil hier nog niet weg en ik heb hier nog te doen
Als je naar mij verlangt, kom dan naar Vlaanderen
Dan laat ik het je zien, Vlaanderen nu en dat van toen
De mensen en de dingen, waar z’ in Vlaanderen van zingen
Ik blijf hier nog wat spelen, maar wij kunnen Vlaanderen delen
Want Vlaanderen komt dichterbij met ieder nieuw seizoen